Ile trwa ściąganie zatrzymanego zęba?

Zdarza się, że ząb nie może wyrżnąć się na powierzchnię dziąsła. Dzieje się tak z różnych przyczyn, które doprowadziły do tego, że utkwił on w kości szczęki. Taka sytuacja powoduje ból w jamie ustnej oraz niekorzystnie wpływa na pozostałe zęby pacjenta. Najważniejsze, żeby nie bagatelizować tego problemu i w porę zgłosić się do stomatologa. Zaburzenie to określa się jako ząb zatrzymany. Występuje zarówno u dzieci i młodzieży, jak też u osób dorosłych. Najczęściej dotyczy ósemek, czyli trzecich zębów trzonowych. Jednak zdarza się, że w łuku zębowym może dojść do zatrzymania również innych zębów. Problem ten wymaga od chirurga stomatologa wykonania zabiegu odsłonięcia zęba. Specjalista może go usunąć lub zalecić jego ściągnięcie poprzez zastosowanie procedury leczenia ortodontycznego. O tym jakie są przyczyny zatrzymania zębów i na czym polega ściąganie możesz dowiedzieć się z tego artykułu.

Czym jest ząb zatrzymany?

Ząb zatrzymany pod względem anatomicznym jest ukształtowany w pełni prawidłowo. Problem polega na tym, że jego korona nie wyrżnęła się ponad powierzchnię dziąsła częściowo lub też całkowicie. W tym drugim przypadku jest zupełnie niewidoczna w jamie ustnej, ponieważ ząb utknął w kości szczęki. Bywa, że zaburzenie nie daje żadnych niepokojących objawów i pacjent nawet nie wie, że doszło do nieprawidłowości. Jednak zdarza się, że powoduje bóle szczęki i żuchwy oraz ogólny dyskomfort. Pojawiają się również stany zapalne dziąseł mające charakter nawracający. Zatrzymany ząb może prowadzić do szczękościsku. Występują też trudności w szerszym otwieraniu ust podczas mówienia, spożywania pokarmów i uśmiechania się. Dochodzi również do stłoczeń zębów oraz wad zgryzu. Te wszystkie dolegliwości sprawiają, że zalecana jest ekstrakcja, czyli operacyjne usunięcie zęba zatrzymanego przez chirurga stomatologa. Bagatelizowanie tego problemu może skutkować poważnymi powikłaniami zdrowotnymi w obrębie jamy ustnej. U dzieci posiadających zęby mleczne dolegliwość może prowadzić do blokowania zęba stałego i problemów z jego wyrżnięciem się.
Zatrzymany ząb najczęściej dotyczy ósemek, określanych też zębami mądrości, a także górnych kłów, górnych siekaczy środkowych i drugich dolnych przedtrzonowców.

Jakie są przyczyny zębów zatrzymanych? Kogo dotyczy ten problem?

Jest wiele przyczyn powodujących niewyrżnięcie się zęba z dziąsła i zatrzymania go w kości. Zaburzenie może wynikać z:

• czynników genetycznych – niektóre osoby dziedziczą skłonność do zatrzymania zęba w dziąśle,
• opóźnionego wypadania zębów mlecznych u dzieci – mleczaki pozostają w dziąśle dzieci do późnego wieku, co powoduje blokowanie wyrżnięcia się zębów stałych. Następuje też stłoczenie sąsiednich zębów wywołujących zjawisko zatrzymania zęba. Niekiedy jest ono całkowite lub tylko częściowe,
• ograniczonego miejsca w łuku zębowym – przyczyną może być mała szczęka, co doprowadza do stłoczenia zębów i zachodzenia ich na siebie. Problemem często bywa też nieprawidłowy zgryz. Zbyt ciasne ułożenie zębów oraz ich niewłaściwy kąt może spowodować zatrzymanie zęba w dziąśle,
• urazów kości szczęki lub żuchwy – na skutek uszkodzeń mechanicznych w wyniku wypadków, uderzeń oraz złamań może dojść do zaburzeń, które uniemożliwiają prawidłowe wyrżnięcie się zęba,
• braku kontrolnych wizyt u stomatologa – już małe dzieci powinny być zapoznawane z gabinetem dentystycznym, co pozwoli im przyzwyczaić się do regularnych odwiedzin u specjalisty oraz wczesnego wykrycia zaburzeń, dzięki czemu uniknie się problemów w późniejszym wieku,
• niedoborów składników odżywczych – słabsza struktura zębów może wynikać z nieodpowiedniej diety i braku w organizmie witamin A, D oraz takich biopierwiastków jak wapń,
• rozwoju próchnicy – zaniedbania dotyczące systematycznej higieny jamy ustnej prowadzą do rozwoju próchnicy, co u dzieci posiadających uzębienie mleczne często skutkuje uszkodzeniem zawiązków zębów stałych, przez co nie mogą się one prawidłowo wyrzynać,
• różnych zmian hormonalnych – niewłaściwy poziom hormonów wpływa na budowę i wzrost zębów, co może prowadzić do zatrzymania zęba lub też opóźnień jego wyrżnięcia się,
• nieprawidłowości podczas leczenia stomatologicznego – niewyrżnięty ząb może być  wynikiem wcześniejszych błędów w trakcie różnych zabiegów.

Konsekwencje nieleczenia zęba zatrzymanego

Warto wiedzieć, że nie w każdym przypadku stosuje się zabieg chirurgiczny. Zatrzymany ząb wymaga leczenia wtedy, gdy daje niepokojące objawy. Opóźnianie jego odsłonięcia, czy też ekstrakcji pociąga za sobą ryzyko wystąpienia próchnicy, stanów zapalnych dziąsła, halitozy oraz paradontozy. Blokowanie zęba stałego może prowadzić do jego niewyrżnięcia się, dlatego odwlekanie podjęcia leczenia jest błędem. Nacisk na sąsiednie zęby często prowadzi do tego, że zmieniają one miejsce położenia. W ten sposób dochodzi do wad zgryzu, czego konsekwencją jest konieczność noszenia aparatu ortodontycznego.
Ząb zatrzymany może spowodować uszkodzenie korzeni zębów sąsiednich. Nie tylko osłabia ich strukturę, ale również doprowadza do wystąpienia stanów zapalnych w ich obrębie.

Jakie są wskazania do ekstrakcji zębów zatrzymanych? Czy zawsze trzeba je usuwać?

Ząb zatrzymany nie zawsze trzeba od razu usuwać. Stomatolog przede wszystkim stara się go uratować i przywrócić na właściwe miejsce w łuku zębowym. Ekstrakcję stosuje się w przypadku, gdy nastąpił rozwój próchnicy zęba zatrzymanego. Zabieg należy też wykonać, żeby zapobiec niszczeniu tkanki kostnej sąsiedniego zęba oraz naciskowi na niego. Wskazaniami do wykonania ekstrakcji są także silne dolegliwości bólowe, stan zapalny, pojawienie się torbieli oraz ropni. Ząb zatrzymany należy usunąć, gdy w łuku zębowym ustawił się poziomo.

Ściąganie zęba zatrzymanego – na czym polega?

Istnieje możliwość sprowadzenia zęba zatrzymanego do łuku zębowego. Dotyczy to jedynek, dwójek oraz trójek. Podczas zabiegu, który odbywa się w znieczuleniu miejscowym chirurg nożem nacina tkanki dziąsła, żeby odsłonić zatrzymany ząb. Po jego zakończeniu pacjent udaje się do ortodonty. Specjalista zakłada na ząb dopasowany do uzębienia pacjenta zaczep ortodontyczny, a także specjalny łańcuszek. Dzięki temu cała procedura ściągania zęba będzie mogła mieć skuteczny przebieg.

Ile trwa ściąganie zatrzymanego zęba?

Proces ściągania zęba, podczas którego pacjent nosi aparat ortodontyczny jest czasochłonny. Zależy od indywidualnych predyspozycji danej osoby oraz zaangażowania we właściwą higienę jamy ustnej. Czasami po zdjęciu aparatu efekt nie jest zadowalający i całą procedurę należy powtórzyć. Najczęściej okres leczenia ortodontycznego szacuje się na ok. 2-3 lata.

Jak przygotować się do zabiegu usunięcia zęba zatrzymanego?

Przed wykonaniem zabiegu ekstrakcji zatrzymanego zęba należy przeprowadzić odpowiednią diagnostykę. W tym celu specjalista może wykonać tomografię komputerową CBCT, zdjęcie RTG lub zdjęcie panoramiczne. Metody te pozwolą na szczegółową ocenę sytuacji i dokładną lokalizację zęba. Dzięki temu chirurg będzie mógł precyzyjnie zaplanować, a następnie przeprowadzić zabieg.

Przebieg zabiegu usuwania zęba zatrzymanego

Ekstrakcja zęba zatrzymanego, to dużo bardziej skomplikowany zabieg, niż ściąganie zęba. Wykonuje go chirurg stomatolog. Przeważnie stosuje znieczulenie miejscowe, jednak w niektórych przypadkach konieczne jest poddanie pacjenta narkozie. Do usunięcia zęba używa specjalnych wierteł, co wpływa na skrócenie czasu operacji. Podczas zabiegu specjalista dokonuje:
1) nacięcia błony śluzowej dziąsła, która znajduje się nad zębem,
2) odwarstwienia płatu śluzówkowo-okostnego, żeby dokonać odsłonięcia kości,
3) wyjęcia z kości zęba całego lub w częściach,
4) dokładne oczyszczenie rany,
5) zaszycie rany.
Po operacji istnieje ryzyko powikłań i uszkodzenia sąsiednich zębów, dlatego chirurg musi ją wykonać bardzo precyzyjnie.